Gdy Andrzej Ostoja - Owsiany wysiada z wrocławskiego pociągu na dworcu łódź Kaliska, Aleją Politechniki ciągną już ze chrzęstem gąsiennic transportery opancerzone SKOT, jada kolumny milicji i wojska. Jest mroźna noc z 12 na 13 grudnia 1981 roku. A zmęczony starszy pan ma ze sobą dwie walizki nielegalnych wydawnictw. Za chwilę poprosi milicjanta o pomoc w przeniesieniu ich na druga stronę...

Książka opowiada o ludziach, którzy porzucają PRL na rzecz walki o wolną, demokratyczną Polskę. Ale nie porzucają swoich namiętności, błędów i grzechów.

Większość książek, których autorami są biznesmeni i politycy, chyba jeszcze bardziej niż klasyczne biografie, skażone są megalomanią. Czy jest tak również w przypadku książki Andrzeja Voigta? Faktom trudno zaprzeczyć. Widział bardzo dużo. I wiele wskazuje na to, że wie więcej niż inni o tym, co wydarzyło się w Polsce po 89 roku. W pewnym sensie w jego osobie mamy do czynienia z przykładem...