George Valentin, gwiazda kina niemego, nie może się pogodzić z udźwiękowieniem filmów. Zakochana w nim Peppy robi wszystko, by przełamać jego uprzedzenia.

Michel Hazanavicius dokonał rzeczy niesamowitej: przywołał siłę starego kina, z odrobinę zblazowanych canneńskich widzów czyniąc ponownie publiczność naiwną, jak za czasów kina niemego, zmuszając ją do śmiechu przy skeczach wyjętych z repertuaru Chaplina, wzruszając do łez w scenach niczym z klasycznych historii romansowych. "Artysta", jak na razie najlepsza konkursowa propozycja, przenosi nas do lat 20., a dokładniej rzecz ujmując, momentu, kiedy rodziło się kino dźwiękowe. Jednak ten film nie jest staroświeckim czy chociażby nostalgicznym obrazem przeszłości, jak mogłoby się wydawać. Stawia się poza naiwną opozycją: zadowolenie z czasów dzisiejszych a tęsknota za przeszłością, którą parę dni temu analizował Woody Allen. "Artysta" to przede wszystkim hołd złożony filmowej tradycji i jej twórcom, a ponadto – wyśmienita, inteligentna rozrywka.