Jest noc to znakomite studium rosyjskiego wcielenia figury Matki Polki, monodram bezrobotnej poetki, która zamartwia się niewesołym losem swoich dorosłych dzieci. Syn siedzi w więzieniu, córka zjawia się rzadko w kwaterunkowym moskiewskim mieszkanku, za to niemal zawsze w kolejnej ciąży, a najstarszy wnuk pod opieką umęczonej babci nie dojada...

Ludmiła Pietruszewska w duchu najlepszej tradycji literatury rosyjskiej – która jak żadna inna potrafi uchwycić i ubrać w słowa wibracje ludzkiego cierpienia – tworzy portret kobiety samotnej i bez reszty oddanej rodzinie.

Bohaterka Pietruszewskiej wzdycha: „Ach, matki, matki. Święte słowo, a potem nic nie macie do powiedzenia: ani wy dziecku, ani dziecko wam. Będzie je kochała, to ją zamęczą. Nie będzie – tak czy owak porzucą”. Jest niczym nasza Madonna Kolejkowa – wiecznie tkwiąca w nie swoim życiu, coś załatwiająca, dbająca o wszystkich, tylko nie o siebie. Wykorzystują ją najbliżsi, wykorzystują obcy – takie biedne życiowe popychadło. Wychowuje dzieci córki, utrzymuje dorosłego syna i próbuje związać koniec z końcem. Ta poetka grafomanka, jak mówi jej córka, zanurzona jest w poetyce codzienności. Nuci gorzko-słodką piosenkę o porodach, chorobach i więzieniu. I – mimo wszystko – wierzy w szczęście.

– Sylwia Chutnik

Jedna z najwybitniejszych żyjących rosyjskich pisarek. (...) Z typową dla jej prozy rzeczowością i czarnym humorem rysuje wnikliwy i pełen współczucia portret rodziny w kryzysie.

– „Publishers Weekly”

Jest noc to jedna z najmocniejszych książek o ubóstwie, jaka kiedykolwiek została napisana.

– Amazon.com

Powieść Pietruszewskiej to wstrząsający obraz walki kobiety o przetrwanie w komunistycznej Rosji.

– Booklist

Jest w jej twórczości silne poczucie kapryśnego okrucieństwa losu, lecz również zadziornej rezygnacji.

– The Independent on Sunday

Mimo swej oczywistej rosyjskości, jej bohaterowie mają te same dylematy, co my wszyscy. To omylne, komiczne, żałosne, dzielne istoty, pełne nadziei i pasji – i wszystkie skazane na śmierć.