Bohaterami powieści są postaci historyczne: Jerzy Borejsza i Józef Różański, a emocje i namiętności obecne na jej kartach dorównują tym obecnym w dziełach Szekspira.

Sam materiał dokumentalny biografii obu braci Goldberg  zapiera dech rozmachem i objętością emocjonalnych sinusoid. Rzecz rozgrywa się na trzech kontynentach, toczy się bez mała przez cały XX wiek (od 1907 do 1981 roku). To powieść historyczna, obejmująca czas zaborów, II Rzeczpospolitą, aż do PRL, ale przede wszystkim powieść, której narracyjny potencjał jest nie mniejszy niż w powieściach, których bohaterowie są fikcyjni. Drogi życiowe braci Goldberg, z których jednego znamy jako Różańskiego, drugiego jako Borejszę, złożyły się na pasjonującą powieść. Autor widzi w bohaterach coś więcej niż posłuszne narzędzia systemu komunistycznego: jego pierwszorzędnych budowniczych z silnym poczuciem podmiotowości. A w klęsce każdego z nich, przy wszystkich dzielących je różnicach, dostrzega elementy porównywalne z tym, co starożytni nazywali fatum. Dostrzega w Borejszy bohatera tej miary co obywatel Kane, widzi  całą dostojewszczyznę postaci Różańskiego. Niesamowici bracia Goldberg to nie jest powieść o komunizmie, ale o ludzkiej naturze, rozpiętej między dobrem a złem, małością a wielkością.