Nadrzędnym celem proponowanej monografii jest przedstawienie twórczości współczesnej pisarki Brytyjskiej Evy Figes (1932-2012) na przykładzie wybranych powieści. Głównym aspektem analizowanych utworów jest ich wielowymiarowość osiągnięta poprzez dyskurs intertekstualny na poziomie tekst - tekst, tekst - gatunek oraz tekst – rzeczywistość. Aby ukazać indywidualne sposoby tworzenia sensów w utworach Figes należy spojrzeć na nie jako na tkankę intertekstualnych nawiązań i pokazać jak funkcjonują w utworach. Metodologia mojej pracy opiera się w dużym stopniu na koncepcji dialogu Bachtina, polifonii, karnawałowości oraz różnojęzyczności. Nawiązuję do różnych koncepcji intertekstualnych ze szczególnym wyróżnieniem założeń Gerarda Genetta, Ryszarda Nycza oraz ogólnych założeniach koncepcji feministycznej reprezentowanej przez Nancy Miller oraz Elaine Showalter. Opieram się również na pojęciu pamięci rozumianej jako pamięć kulturowa oraz historiograficzna a także diaspora. Wyróżnione pojęcia odnajdują odzwierciedlenie w analizowanych utworach i dopełniają ich interpretację. Część metodologiczna pracy stanowi zbiór najważniejszych teorii w zkresie badań nad intertekstualnością oraz pojęciem pamięci i może okazać się pomocną pomocą dydaktyczną dla studentów filologii angielskiej. Eva Figes jest cenioną powieściopisarką oraz autorką rozpraw społecznych o silnym nurcie feministycznym. Pomimo wielu nagród, łącznie z prestiżową nagrodą the Guardian Fiction Prize za jedną z pierwszych powieści Winter Journey w roku 1967, jej utwory są znane i cenione głównie przez krytykę literacką. Analizę utworów Figes oparłam na nielicznych dostępnych opracowaniach powieści Figes w pracach zbiorowych dotyczących literatury współczesnej oraz artykułach w czasopismach popularnych i recenzjach. Do tej pory opublikowano jedną pracę monograficzną dotyczącą twórczości autorki, która jest analizowana ściśle z perspektywy teorii traumy. Niniejsza monografia poszerza spojrzenie na twórczość pisarki wskazując na wielowymiarowość jej utworów osiągniętą poprzez dyskurs intertekstualny z licznymi utworami poetyckimi i prozaicznymi oraz przez różnorodność gatunkową i językową. W twórczości pisarki można wyróżnić cztery podstawowe okresy twórczości, które ukazują dominujące trendy i zmieniające się zainteresowania w jej utworach reprezentowanych przez cztery wyróżnione powieści. Wszystkie powieści Evy Figes przedstawiają świadomość człowieka wyobcowanego w społeczeństwie. Protagonista, głównie kobieta, został odsunięty lub opuszczony przez społeczeństwo ze względu na swoją inność. Figes wykorzystuje zapożyczone motywy i różnorodne gatunki w zmienionej formie, nadając im swój własny charakter i nowe znaczenia dzięki umieszczeniu hipotekstów w nowym kontekście. Dzięki nawiązaniom do innych utworów, Figes wpisuje literaturę kobiecą do kanonu literatury światowej spisując nową wersję historii z uwzględnieniem perspektywy kobiecej.