Zimowa noc, wieś niedaleko Piotrkowa Trybunalskiego. Na skutek gwałtownej śnieżycy ludzie podróżujący trasą krajową numer 8 zostają zmuszeni do postoju. Sztab kryzysowy przygotowuje dla nich nocleg w wiejskiej szkole, a miejscowa ludność dostarcza śpiwory, posiłki i napoje.

Koło kwintowe to w muzyce zbiór wszystkich tonacji durowych i molowych przedstawiony w formie okręgu. Opierając się na tym wzorze, Szymon Bogacz stworzył cykl dwudziesty sześciu opowiadań, z których każde opisuje noc w szkole i wydarzenia, które ją poprzedziły, z innej perspektywy i w innej tonacji. Matka i córka, córka i nieżyjący ojciec, żona i kochanka nieżyjącego mężczyzny – więzi łączące bohaterów i narratorów Koła kwintowego tworzą gęstą sieć. Niezwykła sytuacja skłania ludzi do wyznań i rozmów, na które w innych okolicznościach by się nie odważyli.

Bogacz pisze o ludzkich uczuciach w sposób niezwykły. W kilku zdaniach wprowadza czytelnika w relacje skomplikowane i intensywne, unika czułostkowości i stereotypu. Udany, dobrze rokujący debiut.