Zachwianie sezonu to zbiór dziesięciu utworów które traktować można jako spójną całość lecz także jako autonomiczne niepowiązane ze sobą opowiadania. Choć dziadek Chronos raczy wyczyniać w naszej opowieści rozmaite nierzadko nieprzyzwoite figle tworząc pętle i szkatułki zataczając kręgi i gryząc własny wiekowy zad czasu nietrudno jest w jego szaleństwie dostrzec metodę... Książka ta pomimo niewielkich rozmiarów nijak nie pozwala się ująć w sztywne ramy klasyfikacji. Autor bezustannie wywodzi w pole niczego niepodejrzewającego czytelnika. Nie da się określić jego emocjonalnego zaangażowania w niniejsze opowiadania ciężko też dociec co tak naprawdę ma tu znaczenie co jest istotnym symbolem a co jedynie kolejnym ślepym zaułkiem. Wydaje się że czytaniu musi towarzyszyć ciągłe mrużenie oczu.