Zasadniczy trzon archiwum Raczyński pogrupował tematycznie, zszył, oprawił w 48 różnej objętości tomów i nazwał „Libri Veritatis”. Zachowało się 46 z nich. Zostały one opracowane przez Wojciecha Suchockiego i opublikowane w latach 2017–2018 w dwóch tomach. Niniejszy tom zatytułowany Libri Veritatis. Suplement stanowi dopełnienie i uzupełnienie właściwych Ksiąg Prawdy. To, co odróżnia od nich niniejszy Suplement, to decyzja samego Raczyńskiego o niewłączeniu do archiwum prezentowanych dokumentów. Jak słusznie zauważyła Anna Tomczak, wybrane przez Atanazego Raczyńskiego materiały, złożone we właściwe Libri Veritatis, jako zespół nie są neutralnym i obiektywnym świadectwem historycznym. Odzwierciedlają wizję przeszłości autorstwa kolekcjonera4. Publikowany w niniejszym tomie materiał otwiera również pole do analiz. Dlaczego tych dokumentów (zwłaszcza odnoszących się do konkretnych zamówień) kolekcjoner nie włączył do swojego wyjątkowego archiwum? Czy odnoszą się do dzieł – według Raczyńskiego – mniej ważnych w jego kolekcji? Czy dotyczą aspektów mniej istotnych dla Atanazego – znawcy sztuki, badacza, wreszcie historyka sztuki z połowy XIX w.? To tylko kilka pytań o charakter relacji między dokumentacja? wyodrębniona? przez Atanazego Raczyńskiego a pozostałymi dokumentami, równie skrupulatnie zbieranymi, ale nie umieszczonymi razem z kolekcja? dzieł sztuki w berlińskiej Galerii.