Ta 14-płytowa kolekcja, wydana dla uczczenia 20. rocznicy śmierci Arturo Benedetti Michelangeliego w 1995 r., zawiera nagrania dokonane przez tego wyjątkowego włoskiego pianistę pomiędzy rokiem 1939 i 1995. W boxie znajdziemy niepublikowany wcześniej materiał pochodzący z 1972 r. (trzy części „Faschingsschwank aus Wien” Schumanna). Prezentując twórczość pochodzącą z XVIII, XIX i XX w., repertuar obejmuje dzieła wszystkich kompozytorów, którzy zdefiniowali sztukę Michelangeliego.

Arturo Benedetii Michealgeli (1920-1995) pozostaje postacią enigmatyczną, jednak wyjątkowe piękno i poetyka jego gry – oraz nadludzka niemal precyzja – nie pozostawiają cienia wątpliwości. Jest on muzykiem, który autentycznie zasługuje na – nadużywany w wielu innych przypadkach – epitet „legendarny”.

Michelangeli urodził się w północnych Włoszech w 1920 r. (Brescia). Jako trzylatek rozpoczął naukę gry na skrzypcach, ale przeniósł się na fortepian i otrzymał dyplom konserwatorium w Mediolanie w wieku lat 13. W 1939 r., mając 19 lat, wygrał Grand Prix w Konkursie Fortepianowym w Genewie; przewodniczący komisji, wspaniały francuski pianista Alfred Cortot, miał wówczas powiedzieć, że Michelangeli jest „nowym Lisztem”.

Michelangeli był niezwykle skrytym człowiekiem, przez wielu uważanym nawet za niekomunikatywnego i zdystansowanego, nawet gdy występował na scenie. Znany był ze swego perfekcjonizmu, zarówno w kwestiach artystycznych, jak i dotyczących warunków, w jakich występował. Rzadko dawał więcej niż 20 koncertów w sezonie. Wielokrotnie też w swojej karierze anulował koncerty, gdy okoliczności odbiegały jego zdaniem od ideału. Miał nawet zwyczał podróżować z dwoma swoimi fortepianami, aby mieć pewność, że instrument będzie spełniał wyznaczone przez niego standardy. W rozmowie z New York Times w 1977 r. powiedział: „Jeśli mówisz o moim dźwięku, myślisz prawdopodobnie nie o fortepianie, lecz raczej o kombinacji skrzypiec i organów”.

Jak napisał Alain Cochard we francuskim magazynie Pianiste: „Michealngeli zaangażowany był w intymny dialog sam na sam z muzyką i mógł wystąpić na scenie jedynie wówczas, gdy warunki pozostawały w harmonii z jego poczuciem perfekcji”.

Repertuar Michelangeliego był eklektyczny – obejmujący zares ponad trzech stuleci – ale nie przesadnie obszerny. W brytyjskiej gazecie „The Independent”, pisano, że był on wybitnym interpretatorem dzieł Debussy’ego i Ravela: „Umiał wyczarować kolorowy świat, w którym osiągał oszałamiające efekty, łącząc głęboki dźwięk z perlistą klarownością. Umiał kształtować teksturę w najsubtelniejsze kształty jak miękki wosk”.

Michelangeli poświęcił także wiele czasu nauczaniu. Wśród jego uczniów byli m.in.: Martha Argerich i Maurizio Pollini, dwóch spośród najwybitniejszych współczesnych pianistów.

„Okładka, indywidualne płyty oraz rozszerzony booklet są ilustrowane fascynującymi archiwalnymi fotografiami Arturo Benedetii Michelangeliego z Arezzo we Włoszech, gdzie artysta udzielał master classes w latach 50. Zdjęcia wykorzystano dzięki pozwoleniu i we współpracy z Amici della Musica di Arezzo, fotografie te nigdy wcześniej nie było publikowane w powiązaniu z jakimkolwiek komercyjnym wydawnictwem nagrań Michelangeliego i dają fascynujący wgląd w karierę legendarnego pianisty”.