Ludwig jest pisarzem. Jednym z wielu, którzy zaczynali karierę od słusznych książek i wiernopoddańczych deklaracji, ale jedynym, który skończył jako bożyszcze Serbów, przywracając im w swoim bestsellerze poczesne miejsce wśród narodów Europy. Bestseller jest plagiatem. Tak przynajmniej sądzi narrator, pisarz, który opowiada nam historię swojej fascynacji Ludwigiem. Był jego służącym i gosposią, sekretarzem i redaktorem, był gotów poświęcić dla niego wszystko – poza marzeniem o napisaniu „książki idealnej”. Niejednokrotnie opowiadał o niej Ludwigowi, aż pewnego dnia zorientował się, że ten napisał ją zamiast niego, zdobywając podziw serbskiej publiczności, a zwłaszcza mieszkańców Belgradu. Podobnie jak Ludwig jest bohaterem Belgradu, Belgrad jest bohaterem Ludwiga. To miasto, które jednocześnie przyciąga i odpycha, koi i rani, daje życie i niesie śmierć. Jest czymś więcej, niż tylko tłem dla działań pozostałych bohaterów – ono warunkuje i określa te działania. Ludwig to zapis niszczącej obsesji, która karmi się sama sobą. Ludwig, Belgrad, żona, twórczość, wygląd – narrator wciąż nie może, lub nie chce, opuścić zaklętego kręgu myśli i zdarzeń.